موضوع این کتاب، بازشناسی مبانی فقهی پیکرتراشی و نگارگری است. پژوهش حاضر، با هدف درک نظرات فقهای معاصر و با توجّه به آیات قرآن کریم و روایات معصومین(ع) دربارة پیکرتراشی و نگارگری تدوین شده است. نگارنده طی دو بخش، نظرات و فتواهای فقهای امامیه و اهل سنّت را در این زمینه بررسی کرده است. بخش نخست کتاب، مشتمل بر مباحث مقدّماتی، واژه‌شناسی و بیان کاربردهای لغوی، عرفی و دینی واژه‌های صورت، تمثال، تندیس جاندار و تندیس بی‌جان است. در این بخش همچنین، بررسی پیشینة پیکرتراشی و نگارگری قبل از ظهور اسلام و در زمان پیامبران مختلف تا بعد از ظهور اسلام در دوران رسول، خدا(ص) و عصر صحابه و تابعین درج شده است. در بخش دوم کتاب، جایگاه نگارگری و پیکرتراشی در فقه اسلامی از منظر علمای امامیه و اهل سنّت بررسی شده است. در پایان، ثابت شده که اگر در مجسمه‌سازی و صورتگری احتمال بت‌پرستی و افتادن در دام حرام وجود نداشته باشد و از آن بتوان به عنوان یک هنر مترقی در خدمت فرهنگ و جامعة دینی استفاده نمود، می‌توان حکم به جواز این هنر داد.
