نگارنده در این کتاب بر اساس برهان نظم، برهان هدایت، و برهان تمانع (ناسازگاری بین دو خدا) نیز اشاره به خداشناسی انسان‌ها به صورت فطری به اثبات خداشناسی پرداخته است. بر این اساس وی ابتدا نمونه‌هایی از نظم موجود در جهان را یادآور می‌شود که از آن جمله است: مساله‌ی آب‌رسانی به موجودات زنده و تغذیه‌ی آن‌ها، استخوان‌بندی انسان، و نظم موجود در سیستم گردش خون. وی در ادامه ملاک استدلال برهان نظم را چنین تبیین می‌نماید: "هر مجموعه که دارای اجزای متناسب و هدف‌دار است و تناسب و نظم آن از خودش نمی‌باشد، دلالت بر وجود سازنده‌ی دانایی دارد". پاسخ به اعتراضاتی چند در خصوص برهان نظم، پایان‌بخش این مبحث است.
